Onlangs liep ik hem weer eens tegen het lijf: de bekende neuro-psycholoog Erik Scherder.
Hij is één van mijn idolen, om een aantal redenen. Om te beginnen vanwege zijn warme betrokkenheid bij de Erik Scherder-huizen, waar jongeren met ernstig hersenletsel geholpen worden op weg naar een zelfstandig bestaan. En vanwege zijn aanhoudende strijd tégen de ‘pandemie van het zitten’ en vóór een actieve maatschappij. Maar niet in de laatste plaats omdat hij op 73-jarige leeftijd nog volop actief is. Zijn mantra: blijf jezelf uitdagen, blijf moeite doen! Dan hou je je lichaam fit en je hersenen scherp!
Scherder heeft een hekel aan een veilige, gemakzuchtige levenshouding. ‘Comfortzone is gevarenzone!’ zegt hij.

Maar probeer er maar eens uit te komen, uit die comfortzone. Daarbuiten gebeuren magische dingen, zeggen ze. ‘Ja, stress, ongemak, paniek! Mij niet gezien!’ zegt het luie stemmetje in je hoofd, ‘ik blijf lekker zitten op de bank met een glaasje wijn!’

Het is ook niet makkelijk om de ‘opdracht van Erik’ in de praktijk te brengen. Maar als het lukt is het resultaat vaak van grote waarde.
In feite heeft het mij gebracht waar ik ben. Ik leg het uit.
Ooit werkte ik als net afgestudeerde jurist in een doodsaaie baan bij een bank. En toen was daar die vacature. Tros Aktua, het fameuze actualiteitenprogramma uit de ’80-er jaren, zocht een verslaggever.
Voor de grap besloot ik samen met mijn beste vriend op de advertentie in te gaan. We sloten een weddenschap: wie het verste zou komen in de procedure kreeg een kratje pils.
Tot mijn verbazing werd ik uitgenodigd voor een gesprek. Mijn vriend niet, dus het bier was binnen!
En los van de gewonnen drank kon ik nog wel een aantal redenen verzinnen om me niet bij de Tros te hoeven melden voor het sollicitatie-gesprek. Ik had helemaal geen journalistieke opleiding; Tros Aktua was veel te conservatief; ik zou er een vrije dag voor moeten nemen. En ga zo maar door. In werkelijkheid was ik gewoon te schijterig.
Op een of andere manier heb ik mezelf toch kunnen overtuigen om de uitdaging aan te gaan. Om de hindernis te nemen. Om buiten m’n comfortzone te stappen.
En de rest is geschiedenis. Nadat ik de stress van de confrontatie met eindredacteur en gekend bullebak Wibo van de Linde had overwonnen bracht ik het er blijkbaar aardig van af. Tot mijn verbazing werd ik aangenomen. En de volgende vier decennia zagen er anders uit dan ik ooit had kunnen vermoeden.
Tja, uitdagingen aandurven. Moeite doen. Het kan je veel brengen, vraag het maar aan Erik Scherder!